Een lesje tika-taka, vanochtend door de Villa Real trainer met Barcelona hart. Op de Toekomst van Villa Real werd er niet getraind op groot veld, niet op half veld en ook niet op een kwart veld. En zelfs niet op een zestiende veld.
Nee, onze 15 jonge honden moesten de bal rond en mekaar dol spelen op een oppervlak van 1/32 voetbalveld. Dat is krap, maar "in der Beschrankung zeichten zich die Meisters" en ging de bal lekker rond.
Daarna werd het speeloppervlak bij iedere oefening weliswaar steeds groter, maar ging ook de moeilijkheidsgraad van de oefeningen omgekeerd evenredig omhoog. De jongens speelden mekaar niet in 2 maar in drie groepjes, in drie verschillende kleuren, in allerlei oefeningen met steeds meer variabelen, helemaal kleurenblind. De uitleg ging in onberispelijk voetbal Engels, waar geen woord Spaans bij was. Bijkomend voordeel: de oefeningen waren dusdanig dat de jongens wel met elkaar MOESTEN communiceren over de juiste uitvoering, dus er werd door onze jonge honden eindelijk eens onderling geblaft (en gebluft) op het veld!
Goed om te zien in welk tempo de heren kunnen spelen en hoe zuiver ze kunnen passen. met tot slot ook nog een belangrijke mentale les:
"ALWAYS STAND LIKE A DOG", riep de trainer, toen hij zag dat een aantal van onze jongens achterover op hun hakken stonden te leunen, alsof ze op Lijn 4 stonden te wachten (Inge dixit).
En zo is het maar net: tika taka begint bij altijd op je voorpoten staan, klaar om te blaffen en te bijten!
Met dank aan de trainer van Villa Real zijn we nu klaar voor FC Birmingham.
Nee, onze 15 jonge honden moesten de bal rond en mekaar dol spelen op een oppervlak van 1/32 voetbalveld. Dat is krap, maar "in der Beschrankung zeichten zich die Meisters" en ging de bal lekker rond.
Daarna werd het speeloppervlak bij iedere oefening weliswaar steeds groter, maar ging ook de moeilijkheidsgraad van de oefeningen omgekeerd evenredig omhoog. De jongens speelden mekaar niet in 2 maar in drie groepjes, in drie verschillende kleuren, in allerlei oefeningen met steeds meer variabelen, helemaal kleurenblind. De uitleg ging in onberispelijk voetbal Engels, waar geen woord Spaans bij was. Bijkomend voordeel: de oefeningen waren dusdanig dat de jongens wel met elkaar MOESTEN communiceren over de juiste uitvoering, dus er werd door onze jonge honden eindelijk eens onderling geblaft (en gebluft) op het veld!
Goed om te zien in welk tempo de heren kunnen spelen en hoe zuiver ze kunnen passen. met tot slot ook nog een belangrijke mentale les:
"ALWAYS STAND LIKE A DOG", riep de trainer, toen hij zag dat een aantal van onze jongens achterover op hun hakken stonden te leunen, alsof ze op Lijn 4 stonden te wachten (Inge dixit).
En zo is het maar net: tika taka begint bij altijd op je voorpoten staan, klaar om te blaffen en te bijten!
Met dank aan de trainer van Villa Real zijn we nu klaar voor FC Birmingham.